ფაქტორები, რომლებიც გავლენას ახდენენ აშშ-ს სახაზინო შემოსავალზე

ᲙᲛᲐᲧᲝᲤᲘᲚᲘ

• რატომ იზრდება და მოდის საპროცენტო განაკვეთები და სარგებელი
• ეკონომიკური პირობები
• მოთხოვნა
• მონეტარული პოლიტიკა
• Მიწოდება
• ინფლაცია

100 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში აშშ – ს 10 – წლიან სახაზინო ვალდებულებებზე მოგება მნიშვნელოვნად იცვლებოდა, რაც კულმინაციით დასრულდა 2020 წლის ზამთარში 100 – წლიანი დაბალი მაჩვენებლით. 2020 წლის თებერვალში 10 – წლიანი მაჩვენებელი 2% –ზე ქვემოთ დაეცა სიმცირე 1.5%. ეს არის 10 – წლიანი სახაზინო განაკვეთების არსებულ ისტორიაში ყველაზე დაბალი მაჩვენებელი.

1990 წლის დეკემბრიდან 2020 წლის ზამთრამდე აშშ – ს 30 – წლიანი სახაზინო ობლიგაციების (T– ობლიგაციების) შემოსავალი მერყეობს 8,26% –დან მაღალი 1990 წლის იანვარში და დაბალი 1,97% იყო 2020 წლის თებერვალში.

1916–2020 წლების განმავლობაში ობლიგაციების შემოსავალი ნამდვილად არ სტაბილურებულა ბაზრების დიდი სურვილების ზრდისა და ვარდნისთვის. საბოლოო ჯამში, მრავალმა ფაქტორმა იმოქმედა აშშ-ს სახაზინო შემოსავალზე 100 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში.

რატომ იზრდება და მოდის საპროცენტო განაკვეთები და სარგებელი

მიუხედავად იმისა, რომ ინვესტორები ტრადიციულად ფლობენ ობლიგაციებს თავიანთ საინვესტიციო პორტფელში, აქციების რეპუტაციის უფრო მეტი არასტაბილურობის საწინააღმდეგოდ (ჰეჯირება ჰქვია), ორივე ფინანსური ინსტრუმენტი არასტაბილურია, განსხვავდება მხოლოდ იმით, თუ როგორ შეესაბამება მათი რყევები მოწინააღმდეგე ბაზარს.

ფედერალური სარეზერვო სისტემის (ფედერალური ბანკის) მიერ აღიარებულია ხუთი ფაქტორი, რომლებიც გავლენას ახდენენ მოკლევადიანი თამასუქების საპროცენტო განაკვეთებზე, რომელთა ვადაა 52 კვირა, მაგრამ ხუთივე ფაქტორი შემოთავაზებულ განაკვეთებზე მაინც გრძელვადიანი სახაზინო ობლიგაციები და ობლიგაციები, ასევე გავლენას ახდენს სარგებელზე. ეს ფაქტორებია:

• ეკონომიკური პირობები: ინვესტორთა განწყობასა და ნდობაზე გავლენას ახდენს ეკონომიკური ფაქტორები, რის გამოც მათ უფრო სტაბილური ინვესტიციები უყურებენ.
• მოთხოვნა უშიშროო ფასიან ქაღალდებზე: მოთხოვნა იზრდება, როდესაც ეკონომიკური პირობები აიძულებს ინვესტორებს, მოიძიონ მოგება ბირჟის გარეთ.
• სახაზინო ვალდებულებების მომარაგება: როდესაც ფასიანი ქაღალდების მოთხოვნა იცვლება, ასევე იცვლება მიწოდებაც. Fed- ს შეუძლია მონეტარული ზრდის ან შეამციროს მომარაგება, როგორც მონეტარული პოლიტიკის ნაწილი.
• მონეტარული პოლიტიკა: Fed იყენებს მონეტარულ პოლიტიკას ინფლაციის ან ეკონომიკური ცვლილებების გასაკონტროლებლად.
• ინფლაცია: ფასების ზრდა და ვალუტის შესყიდვის ღირებულების შემცირება.

მიუხედავად იმისა, რომ ფედერალური სარეზერვო სისტემა აღნიშნავს, თუ რა გავლენას ახდენს ეს ხუთი ფაქტორი მოკლევადიან ვალდებულებებზე, ისინი ასევე მოქმედებენ გრძელვადიან განაკვეთებზე და მოსავლიანობაზე.

ეკონომიკური პირობები იწვევს ინვესტორების მიერ მეტი ობლიგაციების შეძენას, რაც იწვევს ობლიგაციების ფასების ზრდას, რაც უარყოფითად მოქმედებს მათ მოსავლიანობაზე.

ეკონომიკური პირობები

აღინიშნა, რომ ხარის ბაზარზე საპროცენტო განაკვეთების ზრდასთან ერთად ობლიგაციების ფასები იკლებს. როდესაც დათვის ბაზრებზე განაკვეთები იწყება, ობლიგაციების ფასები იზრდება. ობლიგაციების ფასები და მოსავლიანობა იზრდება და ეცემა ერთმანეთის საპირისპიროდ.

ობლიგაციების ფასების ზრდა და დაცემა მოთხოვნის გარდა, კორელაციაშია ობლიგაციების ასაკთან. ობლიგაციები გაიცემა ფიქსირებული განაკვეთით და ინვესტორები ყოველთვის ეძებენ ყველაზე მაღალ შემოსავალს. როდესაც ახალი ობლიგაციები გაიცემა უფრო მაღალი ტემპებით, ფასები ეცემა არსებულ ობლიგაციებს, რადგან ახალ ობლიგაციებზე მოთხოვნა იზრდება. პირიქით, როდესაც ახალი ემისიის ობლიგაციების განაკვეთები დაბალია, ინვესტორები ითხოვენ არსებულ ობლიგაციებს, რომლებსაც აქვთ უფრო მაღალი პროცენტები.

მოთხოვნა

ფინანსური გაურკვევლობის პერიოდები ზრდის მოთხოვნას ფინანსურ ინსტრუმენტებზე, რომლებიც ნაკლებად რისკის მატარებელია - აშშ-ს მთავრობის სასესხო ინსტრუმენტები (სახაზინო ვალდებულებები და სახსრები) საყოველთაოდ ყველაზე უსაფრთხოდ ითვლება მსოფლიოში. ახალი ან არსებული ხაზინაზე გაზრდილი მოთხოვნის შედეგად, ინვესტორები მიიღებენ უფრო დაბალ პროცენტს და შემოსავალს, მიუხედავად წლიური მოგების შემცირებისა.

მონეტარული პოლიტიკა

ობლიგაციებს ერთზე მეტი სამთავრობო ფუნქცია აქვს. ფულის შეგროვების გარდა, ობლიგაციებმა და მათ მიერ შემოთავაზებულ საპროცენტო განაკვეთებმა გავლენა მოახდინეს ზოგადად ფინანსურ ბაზრებზე. ფედერალური ბანკი არ აკონტროლებს გრძელვადიან განაკვეთებს, მაგრამ მისი პოლიტიკა მოკლევადიან ტარიფებთან დაკავშირებით ქმნის საფუძველს, რომ უფრო მეტი ვადიანობის მქონე სახელმწიფო ობლიგაციებზე მოგება მოხდეს.

ფედერალური სარეზერვო სისტემა იყენებს მონეტარული პოლიტიკის უფლებამოსილებას, რათა გავლენა მოახდინოს მაჩვენებლებსა და ინფლაციაზე.

2007–2008 წლების ფინანსური კრიზისის შემდეგ, ფედერალურმა სარეზერვო სისტემა მაქსიმალურად შეინარჩუნა საპროცენტო განაკვეთები, რათა ბიზნესისთვის ფულის სესხება გაემარტივებინა. მათ შეამცირეს განაკვეთები ეკონომიკურ ზრდისთვის შესაფერისი დონისა და დააკავშირეს განაკვეთები მთავრობის აქტივების ექსტრავაგანტულ გამოსყიდვასთან, პოლიტიკაში რაოდენობრივი შემსუბუქება. ეს პოლიტიკა მსოფლიოში ფინანსური კრიზისის შემდეგ განხორციელდა.

Მიწოდება

სახელმწიფო ობლიგაციები არსებობს კაპიტალის შეგროვების მიზნით, რაც მთავრობას შეიძლება დასჭირდეს ინიციატივების, სახელფასო ან სესხის მომსახურებისათვის. როდესაც აშშ-ს მთავრობას ექნება ფედერალური ბიუჯეტის ნარჩენი (როგორც ეს მოხდა 1998–2000 წლების პერიოდში), მას ნაკლები სჭირდება ნასესხები ფული და გამოაქვეყნებს სახაზინო ობლიგაციებსა და ობლიგაციებს.

ინფლაცია

ფაქტობრივი ინფლაცია (მაგრამ ასევე ინფლაციის მოლოდინები ფინანსურ საზოგადოებაში) ზრდის პროცენტის პროცენტს და ზრდის ობლიგაციების შემოსავალს. 1970 – იანი წლების ბოლოს და 1980 – იანი წლების მომატებული მოსავლიანობის მიზეზი იყო იმ პერიოდში მაღალი ინფლაცია, რამაც აშშ – ს ფედერალური სარეზერვო სისტემის თავმჯდომარემ პოლ ვოლკერმა გამოიწვია მოკლევადიანი საპროცენტო განაკვეთების დრამატულად ამაღლება 1980 – იანი წლების დასაწყისში.

გაითვალისწინეთ, რომ მაღალი ინფლაციის მაჩვენებლების პერიოდში, ინვესტორების რეალური მოგება (ინფლაციის შემდგომი სარგებელი) უფრო დაბალია, ვიდრე ჩანს - ინფლაციის ზრდისთანავე, ობლიგაციების შემოსავალი იკლებს. პოლ ვოლკერის განაკვეთების დრამატულმა ზრდამ ყველა სახაზინო ინსტრუმენტის უფრო მაღალი შემოსავალი გამოიწვია.